Max Bruch: "een piano kan onvoldoende zingen, een viool wel" en zijn leerling Ottorini Respighi: "ik componeer muzikale schilderijen".

Dat Max Bruch (1838-1920) alleen grote bekendheid geniet door slechts één werk, het Eerste vioolconcert, is zowel unfair als misleidend. Als een van de prominentste negentiende-eeuwse Duitse componisten schreef hij namelijk heel wat weelderige, melodieuze muziek. Echter zijn aangeboren conservatisme bracht met zich mee dat hij aan het eind van die eeuw volledig uit de pas (uit fase) was met de vernieuwingen van Mahler, Reger en Richard Strauss. Laat staan met de experimenten van Schönberg.
Max Bruch is een goede pianist en toch vindt hij het jammer dat hij geen viool heeft gestudeerd, want hij is van mening dat een piano niet kan zingen en een viool wel.
Ottorino Respighi (1879-1936) is een Italiaanse componist uit de eerste helft van de 20ste eeuw, die bekend staat om zijn muziek die prettig in het gehoor ligt en vaak teruggrijpt op de Renaissance en de Barok. Hij studeert in Bologna, Sint Petersburg en bij Max Bruch.
Respighi componeert niet voor zichzelf, maar hij ontpopt zich in zijn composities als een enthousiaste reisleider, in zijn impressies van Rome, van kerkramen, van Italië en van Botticelli schilderijen.

Musicus en voormalig directeur van de muziekschool, Pierre Rietrae, neemt je op een toegankelijke manier mee in de wereld van de klassieke muziek. Aan de hand van aansprekende luistervoorbeelden - passend bij een speciaal gekozen thema - laat hij de muziek tot leven komen.
Voorkennis of het kunnen lezen van noten is niet nodig. Tijdens deze lezing staat genieten centraal: van de muziek, de verhalen erachter, verrassende details en bijzondere wetenswaardigheden.